 Wysłany: Czw 18:00, 03 Lis 2011 Temat postu: |
|
Powodzenia. Pewnie taki wyjazs dobrze by Wam zrobił  |
|
| Wysłany: Czw 15:56, 03 Lis 2011 Temat postu: |
|
| Dziękuję za odpowiedź. Jednak muszę trochę Księdza zmartwić, bo teraz Moniki "kolej" na przyjazd do mnie. Myślę, że jak już przyjadę do niej w ferie zimowe, ale po to, byśmy pojechały razem w pewne miejsce, o ile jej rodzice się zgodzą na ten wyjazd.
Szczęść Boże! |
|
| Wysłany: Pon 20:13, 10 Paź 2011 Temat postu: |
|
| Nie przepraszaj, gdy nie ma potrzeby
Może uda nam się pogadać, gdy odwiedzisz Monikę. Trzymaj się |
|
| Wysłany: Pon 19:54, 10 Paź 2011 Temat postu: |
|
| Dziękuję za odpowiedź.
Niepotrzebnie pisałam o tym wszystkim... Przepraszam za to. |
|
| Wysłany: Sob 21:02, 08 Paź 2011 Temat postu: |
|
Animator z zewnątrz... wątpię. Poruszasz głęboko intymne sprawy rodzinne. Nie mam mandatu, nie mam prawa w nie się wtrącać. W tym sensie, że wiem za mało. I nie to, żebym chciał wiedzieć z jakiejś tam ciekawości 
Sam miałem różne incydenty w młodości w rodzinie. Nie wiem, może nie takie. Nie miałem również możliwości szczerej rozmowy. Wtedy był to dla mnie dramat, dziś patrzę inaczej i usprawiedliwiam ojca. Przetrwałem, bo miałem i mam przyjaciół. Pytanie jest podstawowe: czy czujesz mimo wszystko i czy wiesz, że jesteś przez rodziców kochana. Pozdrawiam Cię gorąco n |
|
| Wysłany: Wto 15:26, 04 Paź 2011 Temat postu: |
|
| Przepraszam, zapomniałam się zalogować poprzednim razem i dlatego ostatni post jest wyświetlony jako "GOŚĆ". | |
| Wysłany: Sob 20:45, 01 Paź 2011 Temat postu: |
|
| Dziękuję za odpowiedź.
Nie bez powodu napisałam w temacie "spięcia" w cudzysłowie. Zabrakło mi słowa na określenie czegoś mocniejszego. Ostatnio coraz częściej się zdarza, że jestem nazywana przez tatę szatanem (nierzadko to najdelikatniejsze określenie), jak wracam później niż zwykle do domu (bo kiedyś zupełnie nie miałam się z kim spotkać, pogadać) albo rozmawiam przez telefon lub że siedzę przy komputerze (jakby to nie można było się spotkać i normalnie w 15 minut sobie wszystkiego powiedzieć) ; nawet nie mam jak powiedzieć, że osoba, z którą rozmawiam, mieszka ok. 40 km ode mnie. Już nie wytrzymuję emocjonalnie i idę do drugiego pokoju, żeby albo się wykrzyczeć albo wypłakać. Nie mam siły odpowiedzieć na taką "wiązankę". Tyle, że jest jeszcze jeden problem. Mój tata nie widzi w tym złego. Idzie do komunii jak gdyby niby nic... Jak byłam młodsza (gdy m.in. krzyczał że np. nie mam koleżanek), miałam może z 8 lat, zapytałam go dlaczego idzie do komunii z grzechem ciężkim. Lepiej nie opisywać, jakie "tornado" wtedy przeszło w domu... Chciałabym Księdza zapytać, czy coś powinnam zmienić w swoim postępowaniu, czy np. byłoby dobrze, jeślibym poprosiła o to by ktoś "z zewnątrz" porozmawiał z moim tatą (np. animator mojej małej grupki z Odnowy w Duchu Świętym) ? |
|
| Wysłany: Sob 14:49, 01 Paź 2011 Temat postu: |
|
| Najpierw wielkie sorry Nic nie usprawiedliwia mojej zwłoki...
Renoma, pewnie, że nic nie usprawiedliwia. Choć czuję, że temat jest głęboki... Tym bardziej, gdy chodzi o domowników. Z drugiej strony, spięcia w domu są nieuniknione. Pod warunkiem, że to tylko spięcia, czyli coś sporadycznego... |
|
| Wysłany: Nie 17:39, 18 Wrz 2011 Temat postu: "spięcia" w domu |
|
| Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Chciałabym Księdza zapytać o to, czy osoba, która niemal codziennie obraża swoich domowników może zawsze być usprawiedliwiona tym, że prowokują ją do takich czynów nerwy w pracy i reszta domowników powinna "przymykać na to oko"? Liczę na szybką odpowiedź. Szczęść Boże! |
|