Wszystko, co chciałbyś wiedzieć wierząc, a boisz się zapytać i nie tylko ;)

monia22211

Nie wiem do końca jak zacząć....Jak to księdza zdaniem ma wyglądać z poszanowaniem ludzkiego indywidualizmu.Każdy ma prawo wyrażać siebie tym jak się zachowuje,ubiera i wyraża swoje zdanie.Czy dobre i sensowne jest traktowanie człowieka tak,że jest taki jak wykreują i postrzegają go ludzie i to jak karzą mu się zachowywać lub podporządkowywać się ich decyzjom jego dotyczącym?Zawsze wydawało mi się,że każdy człowiek jest odrębny i ma prawo do indywidualizmu i własnych decyzji taki też wzór wpajali mi rodzice.Czy coś się zmieniło,a może ze mną i moim postrzeganiem jest coś nie tak?Liczę na księdza pomoc Confused

randżin

Szkoła to życie w grupie rówieśniczej. To piękne Wink

ale i bolesne. Doskonale to pamiętam Wink

Zawsze byłem indywidualistą. Bywało, że cierpiałem z tego powodu. Ale nigdy z tego nie rezygnowałem. Oczywiście, potrzebne były kompromisy, bo chciałem być dostrzegany, akceptowany etc.. Ale to były raczej kompromisy w stylu tego, co pisze św. Paweł - czyli płacz z płaczącymi, śmiej się ze śmiejącymi, bądź zgodny we wzajemnych uczuciach... A jak już "kupisz" ludzi przez szczerą empatię, zaczną cenić Twoją indywidualność Wink

monia22211

Nie do końca to rozumiem.Szczerze wyrażam swoje zdanie jeśli mnie o to pytają lub jest jakaś dyskusja.Wyraźnie czuję niechęć ludzką do moich poglądów i mojego zachowania.Czy naprawdę by wszystko było dobrze muszę podporządkować się ludziom,zachowywać jak oni?Rozumiem,że moje pomysły mogą się ludziom nie podobać,ale żeby od razu się wyśmiewać?Przecież można po prostu powiedzieć to nie dla mnie Rolling Eyes

Liczę,że poradzi mi ksiądz co mam dalej robić,bo się zgubiłam niestety